Jeżeli nie masz talentu do gotowania, pieczenia, smażenia czy nawet krojenia składników jedzenia, ciężko jest się samemu wyżywić. W zasadzie pozostaje kupno gotowych potraw, na przykład w formie mrożonek (ryż z kurczakiem, frytki, kaszotto, paluszki rybne) czy tak zwanej garmażerki (dania gotowe z lodówki), albo też pozostaje konieczność stołowania się na mieście, w restauracjach, barach, knajpkach, foodtruckach. Można tez odwiedzać znajomych lub krewnych, o których wiemy, że można u nich liczyć na jakąś dobrą wyżerkę. No ale ten sposób pozostawia wiele do życzenia. Po pierwsze jesteśmy zdani na „cudzą łaskę”, a po drugie – wychodzimy na pasożytów, darmozjadów (dosłownie rzecz ujmując).
Jeszcze gorzej sytuacja z nami wygląda, gdy wychodzi na to, że mamy coś upichcić coś na randkę domową. Nie zdobędziemy wybranki serca przypaloną wodą czy niedogotowanym jajkiem.
No ale proponuję zacząć od początku i nauczyć się ugotować coś super prostego dla samego siebie. Niech to będzie dla ciebie nauka niemal surwiwalowa. Kup sobie rozmaite akcesoria kuchenne, jeśli nawet nimi nie dysponujesz, garnki, talerze itd. Porządny nóż szefa kuchni, deska do krojenia, garnek, patelnia, rondel i… czajnik – to sama esencja kucharzenia. Oprócz tego potrzebujesz wiele więcej.
Przede wszystkim wiedzy, co i jak w kuchni. Czyli takiego kuchennego know how. Dowiedz się, jak długo gotować jajko na twardo, na ile ściąć białko w jaju sadzonym, jak marynować mięso, ile gotować kalafior, fasolkę itd. same podstawy. Nabądź wiedzy, co z czym łączyć, co jak smakuje. Być może przydatne dla ciebie będą porady znajomych i krewnych, których chciałeś wcześniej objadać. Zapewne chętnie ci pomogą, w trosce o własny interes spożywczy. Poza tym organizowane są rozmaite kursy i szkolenia gastronomiczne, chociażby e-learningowe (to trochę tak jak oglądanie programów kulinarnych, co tez nie jest złym pomysłem) czy nawet korespondencyjne (a to już jest nie do pomyślenia – jak listownie można nauczyć się gotowania?). Wybierz swoją drogę nauki.
