Do łagodniejszych form zaburzeń autystycznych zalicza się zespół Aspergera, nazwany tak od nazwiska niemieckiego naukowca, który opisał jego objawy w połowie dwudziestego wieku. Osoby cierpiące na to zaburzenie mają typowe dla autyzmu trudności z kontaktami społecznymi, niezrozumienie niepisanych norm i drobnych sygnałów międzyludzkich utrudnia im życie, dlatego często świadomie izolują się od innych. Często wykonują pewne czynności maniakalnie, przywiązują się do stałych warunków otoczenia i konkretnych przedmiotow. Nie potrafią normalnie wyrażać i przyjmować emocji, a gdy są one zbyt silne, nie są w stanie nad nimi panować. Rzadziej niż w zespole Kennera występują u nich natomiast zaburzenia mowy i niezdarność ruchowa, a typowe dla osób z zespołem Aspergera jest często obsesyjne zainteresowanie i zamiłowanie do pojedynczych dziedzin nauki, sięgające nieraz poziomu geniuszu. Stosowanie konsekwentnych terapii może dać dobre skutki przy odpowiednim nastawieniu osoby chorej.
